အရွိန္တညီးညီးထ
ပူျပင္းလွတဲ႔ အျပင္ဘက္ကေန၊ ေလေအးစက္ေၾကာင္႔
ေအးျမေနတဲ႔ ေနရာဆီ ေရာက္လာေတာ႔၊ ရုတ္ခ်ည္းဆုိသလုိ
ဇက္ပုိးေနရာက တဖ်င္းဖ်င္း ျဖစ္သြားတယ္။ ၾကက္သီးခ်မ္းျမ ထ သလုိ ရွိန္းဖိန္းဖိန္း ခံစားလုိက္ရတယ္။
သူတုိ႔ ခ်ိန္းထားတာ ေကာ္ဖီဆုိင္မွာ။ အ၀င္၀ကေန ညာခ်ိဳးလုိက္တာနဲ႔ ဆုိင္ကုိ ေရာက္ျပီ။
အေရာင္းေကာင္တာဆီက မိန္းမပ်ိဳေလးက အျပဳံးနဲ႔ ႏႈက္ဆက္တယ္။
သူတုိ႔ ေတြ႔ၾကဖုိ႔
သင္႔ေတာ္မဲ႔ေနရာကုိ စဥ္းစားေတာ႔ ဒီဆုိင္ေလးပဲ အာရုံထဲ ေရာက္လာတယ္။ လူသူ စည္ကားျခင္းမရွိ၊
ဆူညံျခင္းမရွိ၊ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ရွိျပီး၊ ေကာ္ဖီတခြက္နဲ႔ အခ်ိန္ၾကာၾကာ ထုိင္လုိ႔ရေတာ႔
လႈိင္ ခဏခဏ ေရာက္တဲ႔ ေနရာေပါ႔။ ကုိယ္ အကၽြမ္းတ၀င္ရွိတဲ႔ ေနရာျဖစ္ေတာ႔ စိတ္လုံျခဳံမႈ
ရွိသလုိလုိ။ ခ်ိန္းထားတာထက္ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ ေစာေနတယ္။ ရာသီဥတု နဲ႔ စိတ္လႈပ္ခတ္မႈေၾကာင္႔ပါ လႈိင္ ပူေလာင္ ေနတယ္။
‘ေရတခြက္
အရင္ ေပးေနာ္။ ရုိးရုိးေရ ေပးပါ။ ေအးတာ မေသာက္ခ်င္လုိ႔ပါ။’
ႏုိ႔မ်ားမ်ား
ပါတဲ႔ ေကာ္ဖီတခြက္ မွာလုိက္ရင္း အရင္က ေကာ္ဖီေသာက္တုိင္း ႏုိ႕မထည့္တာကုိ သတိရမိျပီး
ႏႈတ္ခမ္းတြန္႕ေကြး ျပဳံးမိတယ္။ ေကာ္ဖီကုိ ႏုိ႔မပါ သၾကားမပါ ေသာက္တတ္တဲ႔ လူတေယာက္ေၾကာင္႔
လႈိင္လဲ လုိက္ ေသာက္ၾကည့္တာ။ သၾကားမထည့္တဲ႔ အဆင္႔ထိ မေရာက္ခဲ႔ေပမဲ႔ ႏုိ႔မပါဘဲ ေသာက္လုိ႔
ရသြားတယ္။ အခုေတာ႔လည္း ဒီအက်င္႔ေတြ ေဖ်ာက္ပစ္လုိက္ရျပီ။
မေဖ်ာက္လုိ႔လည္း မရေတာ႔ဘူး။ ႏွလုံးခုန္ႏႈန္း ျမန္ေနလုိ႔ ဆရာ၀န္က ေကာ္ဖီ လက္ဖက္ရည္ ျဖတ္ခုိင္းထားတယ္။
မေသာက္ရမေနႏုိင္ ဆုိလည္း ႏုိ႔မ်ားမ်ား ထည့္ေသာက္ပါတဲ႔။
ဟုိအမ်ိဳးသမီးဟာ
ဘာေၾကာင္႔ လႈိင္ကုိ ေတြ႕ခ်င္ရပါလိမ္႔။ သူ ဖုန္းဆက္ေတာ႔ အံ႔ၾသေနရျပီး ေနာက္ေတာ႔ စိတ္အေႏွာင္႔အယွက္
၀င္လာတယ္။ ဒုတိယအၾကိမ္ ထပ္ ဆက္လာျပီး အမတုိ႔ေတြ႔မွ ျဖစ္မယ္လုိ႔ ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္
ေျပာလာေတာ႔ ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္ျပီလဲ သိလုိစိတ္ ၀င္လာျပန္တယ္။ အားလုံးကုိ ျပည္ဖုံးကား ခ်ခဲ႔ျပီးေတာ႔မွ
ဘာေၾကာင္႔ စိတ္လႈပ္ခတ္ေအာင္ အဆက္အစပ္ေတြ ျပန္ေရာက္လာၾကလဲေနာ္။
ေလေအးစက္
အေအးဓာတ္ေၾကာင္႔ တျဖည္းျဖည္း စိတ္ ျငိမ္သက္လာတယ္။ လႈိင္ ၀တ္ထားတဲ႔ အစိမ္းေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔
ပန္းပြင္႔အဆင္ ႏုပ္ႏုပ္ေလးေလးပါတဲ႔ ခ်ည္သားအက်ီဟာ ေရာက္လာခါစက၊ ေခၽြးစုိကာ ေက်ာမွာ
ကပ္ေနေပမဲ႔ အခုေတာ႔ ေျခာက္လာျပီ။ ခ်ည္သားေဘာင္းဘီပြပြေၾကာင္႔
ေနရထုိင္ရတာ ေခ်ာင္ခ်ိတယ္။ ဟုိတေယာက္ ေနာက္က်ေနပါလား။ မလာေတာ႔လည္း ေကာင္းတာပါပဲ။ တကယ္တန္းေတာ႔
လႈိင္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ဟာ ေတြ႔ဆုံသင္႔တဲ႔လူေတြ မဟုတ္ဘူး။ လႈိင္႔ လက္ကုိင္အိတ္ထဲမွ ဖုန္းထုတ္လိုက္ျပီး
အင္တာနက္ ၾကည့္ေနလုိက္တယ္။ ေကာ္ဖီ တငုံ ငုံ လုိက္ ဟုိဟုိဒီဒီ သတင္းေလးဘာေလး ဖတ္လုိက္နဲ႔
သက္ေတာင္႔သက္သာ အေျခ ေရာက္ေနျပီ။
‘လႈိင္လားဟင္’
ေမးသံေၾကာင္႔
ေမာ႔ၾကည့္ေတာ႔မွ ေရာက္လာမွန္းသိေတာ႔တယ္။ သူလား……။
လႈိင္ ေခါင္းညိတ္ျပလုိက္ေတာ႔
အမ်ိဳးသမီးက ၀င္ ထုိင္တယ္။
သူက အညိဳဘက္လုလု
အသား ၀ါ၀င္း၀င္းနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ လွတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးပဲ။ မ်က္ခုံးကုိ စနစ္တက် ပုံသြင္းျပီး
ႏႈတ္ထားတယ္။ ပခုံးထက္ ေခြ ၀ုိက္ ေနတဲ႔ ဆံပင္ဟာ ေန႔တ၀က္ေလာက္ အခ်ိန္ကုန္ခံျပီး လုပ္ထားရမဲ႔
ပုံစံ။ လွပသူျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းရလုိက္ေပမဲ႔ ဒီေလာက္ ေခ်ာမွန္း မသိဘူး။
တန္ဘုိးၾကီးပုံရတဲ႔
ပုိးေဖာက္ဇာ အက်ီ နဲ႔ ကုိယ္မွာ အတိ ကပ္ေနတဲ႔ စကပ္အရွည္ ၀တ္ထားတယ္။ အေကြ႔အ၀ုိက္ ထင္ထင္ရွားရွားရွိတဲ႔
သူ႔ ကုိယ္လုံးကုိယ္ေပါက္နဲ႔ ကုိယ္က်ပ္စကပ္နဲ႔ တမ်ိဳးေတာ႔ ၾကည့္ေကာင္းသားပဲ။ လႈိင္ ဆုိရင္ေတာ႔
အသက္ရႈ က်ပ္လုိ႔ ၀တ္ႏုိင္မယ္ မထင္ဘူး။ ပန္ထားတဲ႔ စိန္ နားကပ္ကလဲ တဖိတ္ဖိတ္ တလက္လက္နဲ႔။
သူ ကုိ္င္လာတဲ႔
လက္ကုိင္အိတ္က အမ်ိဳးသမီးထုအၾကား လတ္တေလာ အလြန္ အသုံးမ်ား ေနၾကတ႔ဲ တံဆိပ္ပဲ။ ကုလားထုိင္မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ႔ ပခုံးသုိင္းအိတ္လုိလုိ
လြယ္အိတ္လုိလုိ လႈိင္႕ လက္စြဲေတာ္အိတ္နဲ႔ အေသြးအေမြး တျခားစီပါလား။ လႈိင္႔ အိတ္က အ၀တ္တစုံ
ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိ ထည့္လုိ႔ရတဲ႔အျပင္ သြားတုိက္တံမွအစ ေသာက္ေနၾက ေဆး၀ါးအဆုံး တကုိယ္ေရသုံး
ပစၥည္းေတြပါ ထည့္ထားတတ္လုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဂုံနီအိတ္လုိ႔ ေခၚၾကတယ္။
‘ဘာေသာက္မလဲ
အမ’
အစားအေသာက္စာရင္း
ကဒ္ျပားအေသးေလးကုိ သူ ဖတ္ေနတာ အခ်ိန္ နည္းနည္း ၾကာတယ္။ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ မခ်ႏုိင္ဟန္နဲ႔
စားပြဲေဘးကုိေရာက္လာတဲ႔ ဆုိင္၀န္ထမ္း အမ်ိဳးသမီးငယ္ကုိ လွမ္းေမးတယ္။
‘အေအးတခုခု
ရႏုိင္မလား။’
‘ဟုတ္ကဲ႔ပါ၊
ဒီမွာ ေရးထားပါတယ္ အမ။’
၀န္ထမ္းအမ်ိဳးသမီးက
ကဒ္ျပားေနာက္ဘက္ကုိ လွည့္ျပ ေပးလုိက္တယ္။ လိေမၼာ္ရည္တခြက္ မွာလုိက္ျပီး လႈိင္႔ဘက္ကုိ
ျပန္ လွည့္လာတယ္။
လႈိင္တုိ႔
ႏွစ္ေယာက္လုံး ခ်က္ခ်င္း စကား မေျပာျဖစ္ၾကဘူး။ လႈိင္ ေျပာဟန္ ျပင္ကာမွ သူက အရင္ စ တယ္။
‘ေဆာရီး လႈိင္။
အမ နည္းနည္း ေနာက္က်သြားတယ္။’
လႈိင္က ေနာက္က်တာကုိ
မၾကိဳက္တဲ႔လူ။ မၾကိဳက္ေၾကာင္းလဲ ခဏခဏ ထုတ္ေျပာတတ္တယ္။ ထုတ္ေျပာလဲ မႈ ေလာက္စရာ မဟုတ္
လုိ႔ ယူဆထားသူ လူတေယာက္ဟာ အျမဲ ေနာက္က် တယ္။ လႈိင္ စိတ္တုိေတာင္းတာကုိ ေခ်ာ႔ေမာ႔တာလဲ မလုပ္ေတာ႔
ကုိယ္ တေယာက္တည္း စိတ္ဆုိးေဒါသထြက္ေနတာ ရယ္စရာၾကီး ျဖစ္ေနေရာ။ ေနာက္ေတာ႔လဲ လာခ်င္တဲ႔အခ်ိန္
လာ၊ မလာလဲ ျပန္ရုံေပါ႔လုိ႔ ေတြးျပီး စိတ္ကုိ သက္ေတာင္႔သက္တာျဖစ္ေအာင္ ေမြးယူရတယ္။ ဒီအမ်ိဳးသမီးကေရာ
လႈိင္လုိ ၾကဳံခဲ႔သလား။ သူ႔ကုိေရာ ဟုိလူက ေခ်ာ႔သလား၊ မႈေလာက္စရာမဟုတ္လုိ႔ ဒီအတုိင္း
ထားသလား။ နည္းနည္းေတာင္ သိခ်င္လာျပီ။
သူကလဲ လႈိင္ကုိ
အကဲခတ္ေနပုံပါ။ သူ႔ မ်က္လုံးေတြ လႈိင္႔ နားေတြဆီ
ေရာက္လာမွာ အေသအခ်ာပဲ။ ဒီေန႔ လႈိင္ ဆြဲထားတဲ႔ နားဆြဲဟာ ေရွးေဟာင္း ေၾကးေသာ႔ၾကီး ၂ ေခ်ာင္းကုိ
အေပၚဘက္မွာ သတၱဳခ်ိတ္ေလး ကြပ္ျပီး နားကြင္းအျဖစ္ ဖန္တီးထားတာ။
သာမန္ ၾကည့္ေပ်ာ္ရႈေပ်ာ္ရုံ
ရုပ္သြင္နဲ႔ လႈိင္ဟာ နားကြင္း အၾကီးၾကီးေတြေၾကာင္႔ လူအမ်ားက မွတ္မွတ္သိသိ ရွိၾကတယ္။
နားကြင္းအၾကီးၾကီးေတြ၊ ပုံစံဆန္းဆန္း နားဆြဲေတြကုိ လႈိင္ အျမဲလုိလုိ ၀တ္ဆင္တတ္သမုိ႔
မိတ္ေဆြမ်ားကလဲ သူတုိ႔ ေရာက္ရာ အရပ္က ၀ယ္လာ ေပးတတ္ၾကတယ္။ ရင္းႏွီးတဲ႔ မိတ္ေဆြက ပန္းပုခန္းထဲ
ကုိယ္တုိင္ ဖန္တီးေပးတယ္။ နားကြင္းေလးလုိ႔ ေခၚၾကလုိ႔ နားကြင္းမွတဆင္႔ လူကုိ သတိထားမိတာလုိ႔
ဟုိလူ ေျပာခဲ႔ဖူးေသးတယ္။
လႈိင္ အလုပ္လုပ္ေနတဲ႔
အဖြဲ႕အစည္းက ပညာေပး အစီအစဥ္တခုအတြက္ လက္ကမ္းေၾကာ္ျငာလုပ္ရင္းနဲ႔ ဟုိလူကုိ သိခဲ႔ရတာ။
ဆံပင္ရွည္ရွည္ကုိ ေမွ်ာ႔ၾကိဳးနဲ႔ အထုံးေလးထုံးထားတဲ႔ ဟုိလူကုိ ျမင္ျမင္ခ်င္း မ်က္စိက
ေထာင္႔ တယ္။ လႈိင္ ေျပာျပတဲ႔ စိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ားကုိ အနီးစပ္ဆုံး အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးႏုိင္ခဲ႔ေတာ႔
အလုပ္လုပ္တာ ေတာ္သားလုိ႔ အမွတ္ေပးရင္း အာရံုက်ခဲ႔မိတာ။ ရုံး စားေသာက္ဆုိင္မွာ လႈိင္
ေန႔လည္စာ စားခ်ိန္ဆုိ သူ ေရာက္လာတတ္ျပီး အလုပ္ကိစၥ လာ ေျပာတတ္တယ္။ ခု မွ ႏုိးတာ မနက္စာ
မစားရေသးဘူး ဆုိေတာ႔ ေန႔လည္စာ စားေနတဲ႔ လႈိင္က သနားဂရုဏာစိတ္ တဖြားဖြား ထ ကာ သၾကားမပါ
ႏုိ႔မပါ ေကာ္ဖီ ျမန္ျမန္ မွာေပးတယ္။ သူ ေသာက္သလုိ စမ္း ေသာက္ၾကည့္ရာက ႏုိ႔မပါပဲ ေသာက္လုိ႔ရသြားတယ္။
အလုပ္ျပီးသြားေတာ႔
က်င္လည္ရာ နယ္ပယ္ မတူလုိ႔ အဆက္အဆံ ျပတ္သြားဖုိ႔သာ ရွိေပမဲ႕ အျပန္အလွန္ ဖုန္းဆက္ၾကရင္း၊
စာတုိစာရွည္ ပုိ႔ၾကရင္း ပုိမုိ အကၽြမ္းတ၀င္ ျဖစ္လာခဲ႔ၾကတယ္။ လႈိင္ အားရက္ေတြဆုိ ျမိဳ႔ထဲ
ထြက္လာရင္း သူ႔အလုပ္ခန္း အနီးက ေကာ္ဖီဆုိင္မွာ အတူ ထုိင္ၾကတယ္။ ထူးထူးေထြေထြ မေျပာၾကဘဲနဲ႔
ပက္သက္ေနသူေတြ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ခဲ႔ၾကတာ။
အရင္႔အရင္ကလည္း
ရည္စားသနာ ထားခဲ႔ဖူးပါရဲ႕။ သူ႔လုိမ်ိဳး လႈိင္႔ အာရုံကုိ အခ်ိန္ျပည့္ လႊမ္းမုိးႏုိင္သူ
ေတြ မဟုတ္ဘူး။ မနက္လင္းတာနဲ႔ လႈိင္႔ အာရုံထဲ သူ စ ၀င္လာတယ္။ သူ ႏုိးျပီလား၊ ညက အလုပ္မ်ားေနရင္
သူ ဒီအခ်ိန္ ထ မွာ မဟုတ္ေသးဘူး၊ မနက္စာ ဘာ စားပါလိမ္႔၊ မနက္စာနဲ႕ေန႔လည္စာ ေပါင္း စားျပီး
ေကာ္ဖီ ခြက္ဆင္႔ ေသာက္ေနမွာပဲ လုိ႔ အလုိအေလ်ာက္ ေတြးမိတယ္။ ကုိယ္တုိင္က ရုံး စားေသာက္ဆုိင္က
ခပ္ညံ့ညံ့ အစားအေသာက္နဲ႔ ႏွစ္ပါးသြားေနေပမဲ႔ သူကုိေတာ႔ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ခ်က္ေကၽြးခ်င္စိတ္
ဖြားဖြား ထ လာကာ အခန္း စပ္တူ ငွားကာ ေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းဆီမွာ ထမင္းဟင္းခ်က္နည္း သင္ရတယ္။
တသက္လုံး ဘယ္သူ႔ကုိမွ မထားခဲ႔တဲ႔ ေစတနာေတြ ဗလပြ ထ ေနပါေရာ။
တျဖည္းျဖည္း
အဲဒီလူဟာ လႈိင္ဘ၀အတြက္ အေရးၾကီးဆုံး သူတေယာက္ ျဖစ္လာခဲ႔တယ္။ လႈိင္ သုံးစြဲတဲ႔ စကား၀ွက္အားလုံးဟာ
သူနဲ႔ ပက္သက္ေနတဲ႔ စကားလုံးေတြ ဂဏန္းေတြ ျဖစ္လာခဲ႔တယ္။ သူ႔ မိသားစုနဲ႔ပါ ရင္းႏွီးပက္သက္လာရတယ္။
ေရႊျပည္သာက သူ႔အေမ အိမ္မွာ လႈိင္ကုိ ထမင္းစားဖိတ္တယ္။ လိႈင္ ကုိ သူ႔မိသားစုက လုိလားဟန္
ျပေတာ႔ စိတ္ခ်မ္းေျမ႔ရတယ္။ လႈိင္ဟာ ကုိယ္ သက္ဆုံးတုိင္ လက္တြဲႏုိင္ကာ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာရမဲ႔သူ
ေတြ႔ပါျပီလုိ႔ စိတ္ ဒုန္းဒုန္း ခ် မိေတာ႔တယ္။ ခုိင္မာတဲ႔ စိတ္ေၾကာင္႔ သူ႔ကုိ ပုိိ အေရးသယ္ခဲ႔တယ္။
ခ်စ္သူ ရည္ရြယ္သူျဖစ္လုိ႔
အခ်င္းခ်င္း အတုိင္းအတာ တခုအထိ ယုံၾကည္စိတ္ထားသင္႔တယ္လို႔ လႈိ္င္က မွတ္ယူထားသူ။ သူ႔ အလုပ္ သူ႔၀င္ေငြ အေျခအေန
ဘယ္လုိရွိလဲ တခါမွ မေမးျမန္းတတ္ဘူး။ ခ်ိန္းထားျပီးမွ မလာႏုိင္ဘူး ဆုိလည္း အစကေတာ႔ စိတ္ဆုိးေဒါသထြက္ျပီး
ေနာက္ေတာ႔ သူ႔ မွာ အေရးၾကီးတဲ႔ ကိစၥ ရွိလုိ႔ ေနမွာပဲ လုိ႔ ေျဖ ေတြး ေပးလာႏုိင္တယ္။
‘လႈိင္ နင္
ကုိယ္တုိင္ လုိက္ၾကည့္လုိက္။ တေန႔တေန႔ နင္႔ေကာင္ အဲဒီမိန္းမရဲ႕
ပုံႏွိပ္တုိက္မွာခ်ည္း
ျမင္ေနရတာ။’
‘သူ႔ ဒီဇုိင္း
ပုံႏွိပ္ ကိစၥေတြနဲ႔ ေရာက္ေနတာ ျဖစ္မွာေပါ႔။ ငါ လုိက္ၾကည့္စရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး။’
စိတ္ မင္းတုံး
ခ် ထားခဲ႔ျပီးမွ ျပန္ မဖ်က္လုိတဲ႔ ေခါင္းမာမႈေၾကာင္႔ အေပါင္းအသင္းမ်ား ေခါင္းယမ္းျပီး
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ အၾကည့္ခံရတဲ႔အထိ လႈိင္ တင္းခံထားခဲ႔ေလရဲ႕။
လႈိင္ ဟာ
ခ်စ္စိတ္ေၾကာင္႔သာ မာန ပါးလ် ကာ ေနသူပါ။ ထုံထုိင္း အ န သူ ေတာ႔ မဟုတ္ဘူး။ ေျပာင္းလဲသြားတဲ႔
ဟုိလူ႔ အေျခကုိ သူတကာ မေျပာလဲ ရိပ္စားမိလာေပမဲ႔ အဆုံးအထိ လႈိင္ မ်ိဳသိပ္ခဲ႔ပါတယ္။
ဖုန္းဆက္လုိက္တုိင္း
စကားေျပာခ်င္သလုိ မေျပာခ်င္သလုိ ေလသံေၾကာင္႔ လႈိင္ စ မဆက္ေတာ႔ဘူး။ လႈိင္က မဆက္မွေတာ႔
အဆက္အသြယ္ ျပတ္ေတာက္သေလာက္ ျဖစ္ေနျပီ။ လိႈိင္ကသာ စိတ္ႏွလုံး မင္းတုံးခ်ေပမဲ႔ ဟုိလူက
၀င္ထြက္စရာ မ်ားလြန္းသူ ကုိး။ ကုိယ္လုိ စိတ္ထား
သူတပါးဆီမွာလဲ ရွိလိမ္႔မယ္လုိ႔ ယုံကုိးမိသူ လႈိင္ဟာ ေလာကီေရးရာမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ႏုံခ်ာလုိက္သလဲ။
တရက္ ေန႔လည္ခင္း
လႈိင္ အလုပ္မ်ားေနခ်ိန္ သူ႔ အေမဆီက ဖုန္းလာတယ္။
သမီး ေနေကာင္းလားလုိ႔ ေမးသံၾကားလုိက္ေတာ႔
ရုတ္တရက္ လႈိင္ မ်က္ရည္ လည္သြားတယ္။
‘ဟုတ္ကဲ႔
သမီး ေနေကာင္းပါတယ္။ အန္တီတုိ႔ေရာ။’
‘ေကာင္းပါတယ္ကြယ္။
သမီး အစစအရာရာ အဆင္ေျပတယ္ မဟုတ္လား။ သတင္း မၾကားရတာ ၾကာလုိ႔ သား ကုိ ေမးေတာ႔မွ …. ေအးကြယ္..
အန္တီ အခုမွ သိတယ္။’
‘ဟုတ္။ သမီး
အဆင္ေျပပါတယ္ အန္တီ။ အလုပ္ မ်ားေနလုိ႔။ အန္တီလဲ က်န္းမာေရး ဂရုစုိက္ပါေနာ္။’
အဲဒီညက မၾကားရတာ
ၾကာျပီျဖစ္တဲ႔ ဖုန္းအ၀င္ သီးသန္႔ သီခ်င္းသံကုိ တဖန္ ၾကားရတယ္။
‘ေျပာပါ။’
‘လႈိင္ဆီ
ေမေမ ဖုန္းဆက္တယ္ဆုိ။’
သူ႔အသံၾကားေတာ႔
စိတ္ထဲ က်င္ သြားတယ္။ စကားေျပာသံ ဆတ္ဆတ္ေၾကာင္႔ ဟုိလူ စိတ္ရႈပ္ေထြးေနတာ လႈိင္ ခံစားသိတယ္။
‘ဟုတ္တယ္။’
‘ဒီေန႔ ေမေမ
အတင္းအက်ပ္ ေမးလာလုိ႔ ကုိယ္တုိ႔ ျပတ္သြားျပီဆုိတာ ေျပာလုိက္ရတယ္။’
‘ေၾသာ္။’
‘ေမေမ ထပ္ဆက္လာရင္
လႈိင္ ၾကည့္ေျပာလုိက္အုန္း။ ကုိယ္႔ ကုိ တက်ည္က်ည္ လုပ္ေနလုိ႔။’
‘အင္း။ ဒါပဲ
မဟုတ္လား။’
လႈိင္ တယ္လီဖုန္းေပၚက
ေခၚဆုိျပီးဆုံးျခင္း အကြက္ကေလး ကုိ ခ်က္ခ်င္း
ဖိ လုိက္တယ္။
ဒီလုိ ေယာင္ကန္းကန္းနဲ႕
အဆုံးသတ္တာမ်ိဳးလဲ ရွိတာကုိး။
မနက္လင္းလာတုိင္း
အာရုံထဲ ၀င္လာတဲ႔ ဟုိလူေၾကာင္႔ တစစ္စစ္ နာက်င္ကာ မ်က္ရည္ စိမ္႔ လာျပီး တဘ၀လုံး ဒီလုိ
ခံစားခ်က္ၾကီးနဲ႔ ေနရမွာလားလုိ႔ လႈိင္ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ျဖစ္မိတယ္။ သုံးလေလာက္ လႈိင္
လူးလွိမ္႔ခံစားရတာကုိ ရင္းႏွီးသူမ်ားက သိၾကလုိ႔ စိတ္ သက္သာရာ ရလာေအာင္ ကူညီ အားထုတ္ေပးၾကတယ္။
မိတ္ေဆြ ပန္းပုထုသူက တေလာကလုံးမွာ တခုပဲ ရွိႏုိင္တဲ႔ ေရွးေဟာင္း ေၾကးေသာ႔ နားဆြဲ ကုိ
တကူးတက လုပ္ေပးတယ္။ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ အမက ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါး
တာ၀န္နဲ႔ ခရီးထြက္ရမဲ႔ အလုပ္မွန္သမွ် လႈိင္ဆီ တမင္ လႊဲေပးတယ္။ ခရီးတခုက ျပန္ေရာက္ျပီး
ခရီးေဆာင္အိတ္ မရွင္းရေသးခင္ အတူေန အခန္းေဖာ္ ျပင္ဆင္ေပးထားတဲ႔ ေနာက္တအိတ္ ဆြဲကာ ခ်က္ခ်င္း
ျပန္ထြက္ရတယ္။ ေငးမႈိင္ခ်ိန္ မရဘူး။ ပင္ပန္းလြန္းလုိ႔ ျပိဳလဲလုလု ျဖစ္ေနေပမဲ႔ စိတ္
အနာတရေၾကာင္႔ လႈိင္ ည ည ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။ ႏိုးတ၀က္အိပ္မက္ထဲမွာ
ဟုိလူက သူ႔ကုိ ခြင္႔လြတ္ပါလုိ႔ လာ ေတာင္းပန္ေနျပီး
လႈိင္က သက္ငင္ျပတ္မွ် ငုိေၾကြးေနတယ္။
ဟုိလူအေၾကာင္း
မေတြးမိဘဲ ႏုိးထလာတဲ႔ ရက္ ကုိ အမွတ္မဲ႔ ေက်ာ္ျဖတ္သြားတယ္။ ႏွစ္ရက္ သုံးရက္ေလာက္ရွိမွ
လႈိင္ ဘာသာ သတိျပဳမိတယ္။ စိတ္လက္ေပါ႔ပါးလုိက္တာ ဆုိဘြယ္ မရွိေတာ႔။ လႈိင္ ေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္ခဲ႔ျပီ။
မေမာ္ဆုိတဲ႔
အမ်ိဳးသမီး ဖုန္း စ ဆက္လာခ်ိန္မွာေတာ႔ လႈိင္ အံ႔ၾသသြားျပီး ေနာက္ေတာ႔ စိတ္ညစ္ညဴ: သြားတယ္။ သူ႔ နာမည္ကုိ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္စရာ
အေၾကာင္းလဲ မရွိေတာ႔ လက္ခံ စကားေျပာရတယ္။ ဟုိလူဟာ ဒီအမ်ိဳးသမီးကုိလည္း ထားခဲ႔ဖုိ႔ ေျခလွမ္း
ျပင္ေနျပီ။ သူ ေျပာတာ နားေထာင္ျပီး သူ႔ကုိ စာနာစိတ္ ၀င္လာေပမဲ႔ သိပလား ဆုိတဲ႔ အေတြးကလဲ
ကပ္ ပါလာတာကုိ ၀န္ခံရမယ္။
လူတေယာက္ေၾကာင္႔
စိတ္ႏွလုံး နာက်င္ထိခုိက္ရတဲ႔ သူေတြ ၾကဳံဆုံရျပီ။ ဒီလုိ ဆုံေတြ႕မႈမ်ိဳးကုိ မႏွစ္မ်ိဳ႕လုိက္တာ။
‘အမ စီစဥ္ေနတဲ႔
ပုိစတာ ျပကၡဒိန္ ထုတ္တဲ႔အလုပ္တခု သူ႔ အုိင္ဒီယာေတြေၾကာင္႔ အေတာ္ ေပါက္သြားခဲ႔တာ။ သူနဲ႔ ေပါင္းလုပ္ဖုိ႔ လုပ္ငန္းခ်ဲ႕ဖုိ႔ အစစ စီစဥ္ထားျပီးျပီ။
ပုွံႏွိပ္ စကၠဴကိစၥနဲ႔ အမ အင္ဒုိနီးရွားသြားေတာ႔ သူပါ လုိက္ခဲ႔တာ။ အမ႔ အသုိင္းအ၀ုိင္းတခုလုံးလဲ
သိေနၾကျပီ။ ဒီေလာက္အထိ ပက္သက္ျပီးမွ အမ ကုိ ဒီလုိ လုပ္လိမ္႔မယ္လုိ႔ နည္းနည္းမွ ထင္မထားခဲ႔ဘူး။’
ဟုိလူဟာ သူ႔အလုပ္မွာေတာ႔
အေတာ္ ကၽြမ္းက်င္ပုိင္ႏုိင္တဲ႔သူ။ ဒါေၾကာင္႔လည္း လႈိင္ အာရုံက်ခဲ႔သလုိ မေမာ္လဲ အထင္တၾကီး
ရွိခဲ႔မွာပဲ။ သူတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကားက ပက္သက္ေနတဲ႔ ေငြေၾကး ပမာဏကုိ ၾကားခ်ိန္ လႈိင္ နည္းနည္း
အံ႔ၾသသြားတယ္။ မနည္းပါလား။
‘သူက လႈိင္႔
အေၾကာင္း အမ ကုိ ေျပာဖူးတယ္။ လႈိင္႔ ဖုန္းနံပါတ္ကုိလဲ
သူ႔ဖုန္းထဲကပဲ ကူးထားလုိက္တာ။ သူနဲ႔ စီးပြားဖက္ လက္တြဲဖက္ျဖစ္ေနျပီမုိ႔ သူ႔အိမ္နဲ႔
ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ရွိခ်င္တယ္ေတာင္းဆုိေတာ႔ ဘာေျပာလဲ သိလား။ သူ႔အိမ္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးဖူးတာ
လႈိင္တေယာက္တည္း ရွိတယ္တဲ႔။’
ဟုိလူဟာ မေမာ္
ေဒါသထြက္တာကုိ လုိခ်င္လုိ႔ လႈိင္႔ နာမည္ သုံးသြားတာပဲ။ အရင္ စိတ္အေျခအေနနဲ႔ ဒီလုိ စကား
ၾကားရရင္ ၾကည္ႏူးလႈိက္ဖုိစိတ္နဲ႔ ‘ေနာက္ဆုံးပဲ မင္းရဲ႕ရင္ခြင္ဆီ’ လုိ႔ စိတ္ကူးယဥ္ေကာင္း ယဥ္ႏုိင္ေပမဲ႔ ခုေတာ႔ လႈိင္
ရွင္းစြာ သိျမင္ခဲ႔ျပီ။ ဟုိလူဟာ လူတေယာက္ကုိ ဘယ္လုိ ခ်ဥ္းကပ္ရမလဲ ခြာထုတ္ရမလဲ ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္
သိသူပဲ။ ဒီလုိ စကားေျပာရင္ မေမာ္ဟာ လႈိင္႔
ဆီ ေရာက္လာမယ္လုိ႔ ၾကိဳ တြက္ထားလိမ္႔မယ္။
မေမာ္ကေရာ
လႈိင္႔ ဆီ ေရာက္လာတာ ရုိးရွင္းရဲ႕လား။ လႈိင္ဆီက စာနာစိတ္ကုိ ရယူရုံ သက္သက္လား။ လႈိင္ဆီ
ျပန္လာႏုိင္တဲ႔ လမ္းေၾကာင္းကုိ တားဆီးခ်င္တာလား။
မိသားစုနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးခံရတဲ႔လူ လုိ႔ လႈိင္ နာမည္ ေျပာခ်ိန္ မေမာ္ ရဲ႕ မနာလုိစိတ္
ဘယ္ေလာက္ ၾကီးလုိက္မလဲ။ ေကာ္ဖီဆုိင္မွာ မေမာ္ ျမင္ရတဲ႔အခုိက္ လႈိင္႔ စိတ္ထဲက မခံခ်ိ မခံသာျဖစ္မႈကုိလဲ လႈိင္သာ
အသိဆုံး။
‘လိႈင္နဲ႔
ခင္ခင္မင္မင္ ရွိခ်င္တယ္။ အမ မၾကာမၾကာ ဖုန္းဆက္မယ္ေနာ္။ အမကုိ နားလည္ေပးႏုိင္တာ လႈိင္ပဲ
ရွိတယ္။’
လူတဦးတည္းကုိ
ျငိတြယ္ပက္သက္ဖူးတဲ႔ အမ်ိဳးသမီး ႏွစ္ဦးဟာ ခင္မင္ရင္းႏွီးလာဖုိ႔ လြယ္ကူမွာ မဟုတ္ဘူး။
ဟုိလူနဲ႔ ပက္သက္မႈ မရွိေတာ႔ရင္ေတာင္မွ မခံခ်ိစိတ္ ေၾကာင္႔ လႈိင္ စိတ္ ရွင္းရွင္း မထားႏုိင္ဘူး။
သူ လႈိင္႔ မိတ္ေဆြ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေၾကးေသာ႔ကုိ နားကပ္ ျဖစ္ေအာင္ တကူးတက လုပ္ေပးျပီး
လိႈင္႔ကုိ စိတ္ေျဖသိမ္႔ေပးတဲ႔ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ိဳး ဘယ္ေတာ႔မွ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။
ေကာ္ဖီဆုိင္က
လႈိင္ ျပန္ ထြက္လာေတာ႔ အျပင္မွာ ပူလြန္းလုိ႔ ေလာင္ျမိဳက္ေနတာပဲ။ လႈိင္ဆီ ဖုန္းေခၚလုိ႔
မရႏုိင္ေအာင္ လုပ္ထားတဲ႔ စာရင္းထဲ မေမာ္႔ ဖုန္းနံပါတ္ကုိ ခ်က္ခ်င္းလုိလုိ ထည့္တယ္။
အိမ္ေရာက္ေတာ႔ ကြန္ျပဴတာ ဖြင္႔လုိက္ျပီး စကား၀ွက္ေတြ ေျပာင္းလုိက္ရေတာ႔တယ္။
လႈိင္ ေကာင္းစြာ
အဆုံးသတ္ခဲ႔ျပီ။
( ျမယာ )
၂၀၁၄၁၂၁၇
၂၃ နာရီ ၅၄
မိနစ္
( ႏွင္းဆီျဖဴ မဂၢဇင္း၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀၁၅ )
( ႏွင္းဆီျဖဴ မဂၢဇင္း၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀၁၅ )
